#1 Czując ROZCZAROWANIE
Czym właściwie jest rozczarowanie? Na przykład po niemiecku rozczarowanie to Enttäuschung, czyli dosłownie: zaprzestanie mylenia się. Täuschen oznacza mylić, oszukiwać, przestawić coś na inne miejsce. A więc Enttäuschung, rozczarowanie, to przywrócenie na swoje miejsce.
W polskim źródłosłowie rozczarowania jest słowo czarowanie, a to z kolei pochodzi od czar – prasłowa obecnego w wielu słowiańskich językach. Czar, czereti oznaczało kreślić linie, ponieważ kapłani czy magowie kreślili linie nad osobą, dla której pragnęli odmiany. Zatem rozczarowanie jest odejściem od czegoś magicznego. Niestety większość z nas nie jest na to gotowa. Gdy prawda wydaje się zbyt trudna do zniesienia, uciekamy w iluzje, pozwalamy, by rządziły naszym życiem. I choć – jak pisze psychoterapeuta Jon Frederickson w książce Kłamstwa, którymi żyjemy – początkowo ratują nam one życie, z czasem sprawiają, że cierpimy coraz bardziej. Nie da się uciec przed rozczarowaniem. I nie warto, bo choć trudno nam je przyjąć, może być przydatne, wręcz niezbędne – bez niego nie jesteśmy w stanie dobrze orientować się w sobie i w rzeczywistości.
Czy jest szansa, aby przeżyć swoje życie bez rozczarowań? Pytanie raczej powinno dotyczyć tego, jak żyć i dawać sobie psychicznie radę z całą masą życiowych zawodów, bo są one permanentnym elementem naszego istnienia. Nie ma jak od nich uciec. Na rozczarowania jesteśmy narażeni stale, ponieważ lokujemy swoje cele i potrzeby poza zakresem rzeczy od nas zależnych. Bo czy mamy stuprocentowy wpływ na to, czy będziemy zdrowi, lubiani albo czy powiedzie nam się przedsięwzięcie biznesowe? Brak rozczarowań oznaczałby brak jakichkolwiek oczekiwań zarówno w stosunku do siebie, jak i innych, oraz całkowite zdanie się na to, co przyniesie nam los, wyzbycie się poczucia sprawstwa i względnej kontroli nad naszymi działaniami i wyborami. A przecież w życiu nie chodzi o to, aby wyzbyć się oczekiwań (tak względem siebie, jak i drugiego człowieka), ale o to, aby liczyć się z zawodem, być na niego gotowym, uczyć się na błędach, korygować je, a po przeżyciu rozczarowania żyć dalej pełnią naszych możliwości. Tylko nikt nas na to nie przygotuje.
